| Sevgili Cem, Bugün hayatımın geri kalan kısmının ilk günüydü o yüzden bu sabah çok heyecanlı uyandım. Kahvaltımı edip dışarı çıktım. Eskisi gibi ağaçlar falan vardı. Bir komşuya selam verdim. Bakkala gittim. Trabzon ekmeği 1.60 tl imiş. Ürkütücü kinder çocuk yine ambalajdaydı. İçinden iki tane aldım. Yine eskisi gibi obez olmanı istediğimden değil, yalnızca daha nazik biri olmanı istediğim içindi. Bu espriyi de yine eskisi gibi anlamayacağını biliyorum. Fakat hayatımın geri kalan kısmının ilk günü bu kadar sıradan olmamalıydı. Ben de gidip kaküllerimi kestirdim. Buradaki sis de aniden kayboldu. Hayata daha pozitif bakabiliyorum. Bir de bizim sokağın köpeği 9 doğurmuş. Cidden saydım ama. Ben onlara biraz ekmek vermeye gidiyorum. Şimdilik hoşça kal. Sevgiler, Emel. | Sevgili Emel, İnsanlar çok değişik ya, her golden köpeğe yelek yakışırken, kahkül her kıza gitmiyor, bıyık da her erkeğe oturmuyor mesela. O köpeklerin 9'una da yelek giydir, hepsi çok tatlı olucak bak gör. Bidaha kindere elimi hayatta sürmem afedersin. Sen çukulatasını ye, ben oyuncaklarını yapayım, işte o olur ama diğer türlü çok zor. Bugün bi karar verdim; geçmişime bir çizgi atıp, yeni bir hayata başladığım anda bütün çoraplarımı aynı renk ve aynı boyutta alıcam. Düşünsene insan ne kadar rahatlar, ben her sabah kafadan beş dakika kazanmış olurum mesela. O değil de bugün Happyman'e açılamadım ya. Dilim tutuldu. Bütün planlarımı unuttum falan. Asıl o değil de, biz ne zaman kanka olucaz Emel? Hep polaroidi olan bi kanka hayal etmiştim. Cem. |
 |
